Do ratownictwa wysokościowego dla zakresu podstawowego przewidziano stosowanie karabinków stalowych typu HMS z zakręcanymi zamkami. Karabinki ogólnie pełnią rolę łączników, za pomocą których następuje połączenie elementów układów asekuracyjnych, bądź układów ratowniczych w jeden spójny system. Karabinki te muszą spełniać minimalną normę EN-PN 362/2006, której podstawowym wymogiem jest minimalna wytrzymałość statyczna danego łącznika o wartości 15 kN, dla siły działającej w osi długiej łącznika. Często bywa, że stosowane karabinki spełniają wymagania normatywne przewidziane dla sprzętu alpinistycznego co powinno być oznaczone znaczkiem „UIAA”, w rzeczywistości oznacza to, że karabinek poddany został bardziej rygorystycznym testom wytrzymałościowym, takim jak wytrzymałość statyczna na siłę działającą wzdłuż osi krótkiej oraz wytrzymałość statyczna na siłę działającą wzdłuż osi długiej przy otwartym zamku. Jak wspomniano powyżej dla zakresu podstawowego ratownictwa wysokościowego ustalono karabinki typu HMS. To takie karabinki, których odpowiedni kształt (zbliżony do gruszki) zapewnia swobodne wiązanie na nim oraz swobodną pracę węzła półwyblinka, który wykorzystywany jest do opuszczania, zjazdu lub asekuracji w trakcie wykonywania technik ratowniczych.